Meer over mij
'Jezelf goed voelen begint met goed voelen'
Ik ben de oudste uit een gezin van vijf kinderen. Door mijn opvoeding heb ik al heel jong geleerd om te voelen wat anderen van mij nodig hebben en mijn gedrag aan die verwachtingen en behoeften aan te passen. Ik heb daardoor een goede sociale antenne en een sterke gerichtheid op de ander ontwikkeld. Als oudste kind ben ik al snel ingeschakeld als oppas voor mijn broertjes en zusje. Ik heb dus al op jonge leeftijd leren zorgen voor anderen. En ook geleerd dat ik de oudste en wijste moet zijn, degene ben die zaken moet regelen voor anderen. Ik voel me dan ook sterk verantwoordelijk voor dingen. Zowel de gerichtheid op anderen als het verantwoordelijkheidsgevoel zijn natuurlijk mooie eigenschappen maar ik weet inmiddels dat deze ook vaak ten koste gaan van mijzelf. Ik heb moeten leren om goed voor mezelf te zorgen.
Dingen begrijpen, snappen hoe dingen werken, is altijd een belangrijke drijfveer van mij geweest. Dat komt deels voort uit de behoefte om mijn omgeving te controleren maar ook uit oprechte nieuwsgierigheid naar hoe de wereld in elkaar steekt. Van jongs af aan vond ik het leuk om kapotte dingen uit elkaar te halen om te ontdekken hoe ze werkten en te kijken of ik ze kon repareren. Ik probeer ook al mijn hele leven te begrijpen hoe ikzelf in elkaar steek en wat anderen beweegt. Dat is ook de reden geweest dat ik psychologie ben gaan studeren. Dat was geen voor de hand liggende keuze nadat ik het Atheneum met alle beta-vakken had afgesloten maar psychologie was toen de enige studie die me interessant leek. Deze studie heb ik, net als mijn hele leven tot dan toe, vooral vanuit mijn verstand gedaan. Ik leefde echt in mijn hoofd. Het is in eerste instantie de muziek geweest die me meer in contact bracht met mijn gevoel. Toen ik een jaar of 15 was ben ik met gitaar spelen begonnen en, nadat ik was begonnen met liedjes schrijven, werd de muziek steeds belangrijker voor me. Ik kon er mijn gevoel in kwijt en achteraf denk ik dat ik het ook prettig vond dat er van alles te ervaren was zonder dat daar woorden bij nodig waren. Dit was een belangrijke stap om minder in mijn hoofd te gaan zitten.


Na de psychologiestudie te hebben afgerond, besloot ik toch voor de muziek te kiezen en alsnog naar het conservatorium te gaan. Tijdens die studie heb ik nog wel anderhalf jaar parttime in de jeugdhulpverlening gewerkt maar uiteindelijk heb ik toch gekozen voor een bestaan als beroepsmuzikant. Ik ben er trots op dat ik niet voor de makkelijke weg, het gebaande pad, heb gekozen maar bij dit soort grote beslissingen altijd heb gedaan wat goed voelde. Ik geloof dat ik door het muzikantenbestaan veel meer facetten van mezelf heb kunnen ontwikkelen dan ik had gedaan als ik een ‘normale’ carrière had gehad.
In 1991 is mijn leven volledig op zijn kop gezet door het plotselinge overlijden van mijn jongste broer Davy, toen 22 jaar. Op dat moment stond ik nog steeds behoorlijk verstandelijk in het leven. Ik dacht het leven wel te begrijpen. Maar bij de dood van mijn broer bleek ik niets te hebben aan mijn ratio en alles wat ik dacht te weten over het leven. Dit heeft geleid tot een spirituele zoektocht, waar ik met tussenpozen nog steeds mee bezig ben. Uiteindelijk ben ik door middel van therapie en meditatie erachter gekomen dat ik niet genoeg luisterde naar wat ik voelde. Dat ik me er vaak niet eens bewust van was dat ik iets voelde. Dat heeft me in ieder geval opgeleverd dat ik me veel bewuster ben geworden van mijn gevoelens en wat er in mijn lichaam gebeurt. Ik leerde dat juist dat voelen cruciaal is om te worden wie je bent. Om het leven te leiden dat bij je past. Ik heb kort na die tragische gebeurtenis mijn vrouw leren kennen (dat was zonder het overlijden van mijn broer misschien niet eens gebeurd) en heb met haar twee prachtige dochters gekregen en een mooi bestaan opgebouwd.
Ik heb een mooie carrière in de muziek achter de rug. Hierdoor heb ik heel veel verschillende mensen leren kennen en mooie ervaringen opgedaan. Ik had niet gedacht dat ik nog eens iets anders zou gaan doen maar mijn ontwikkeling tot coach is op een hele natuurlijke manier verlopen. Gezien mijn persoonlijkheid en achtergrond is het achteraf best logisch dat ik op dat pad terecht ben gekomen. En ik kijk ernaar uit om via die weg nog veel interessante mensen te ontmoeten en mooie ervaringen op te doen.

Oh ja, het symbool van mijn coachpraktijk is een steenmannetje. Dat is een stapeltje stenen dat bergwandelaars maken om anderen de weg te wijzen. Dat vond ik wel toepasselijk. Ten eerste omdat een coach jou ook jouw pad laat terugvinden. (Maar je moet het nog altijd wel zelf lopen.) En ook omdat ik er zelf van hou om in de bergen te zijn.
Paul Mayer | Coach, Noordsingel 198, 3032BL Rotterdam. info@paulmayer-coach.nl. 06-14365068
Bezoekadres: Het Coachhuis, Wijnhaven 36, Rotterdam
IBAN: NL02 TRIO 0391 0171 87 (t.n.v. P. M. Mayer), KvK Rotterdam: 24326377, BTW-nummer NL001637835B66
Privacyverklaring
Paul Mayer © 2020